ВИКТОРИЈА МАКЕДОНСКА, Скопје Македонија

ВИКТОРИЈА МАКЕДОНСКА е мој псевдоним под кој се објавени сите мои

трудови,а јас сум

МИРОСЛАВА БАДАРЕВСКА родена во Скопје Македонија 1947 година.

Досега ги имам објавено следните стихозбирки

1976 год, СОНЛИВИ ШЕПОТЕЊА

1993 год. ЉУБОВНО РАСПАЌЕ

1995 год. КАМЕНА ЕЗГИЈА

2017 год СТО И ЕДНА ПЕСНИЧКА ЗА ДЕТСКА ДУШИЧКА

2017 год ВРТОГЛАВИ СТИХОВИ ЗА ПАЛАВКОВЦИ

2018 год ИСЧЕЗНАТИ МИГОВИ

2О18 год ДАЈ ШАНСА НА ДЕТСТВОТО

2018 год ПОРТАЛ НА БОЛКАТА

2018 год БАЈКОЛИКО ДЕТСВО

2019 год ДЕТСКА РАКА ПОЗДРАВИ ПРАЌА

2019 год ВЕКООПСТОЈБА

2019 год ДЕЦАТА СОНУВААТ ЉУБОВ

2019 год ЉУБОВ ГИ КРАСИ ДЕЧИЊАТА НАШИ

2019 год ЉУБОВНА РЕЗИСТЕНЦИЈА

2020 год СТИХУВАНА БОЕНКА

Добитник сум на многу награди во Скопје,Демир Хисар,Неготино,Штип,Битола,Куманово

Тетово,и на многу манифестации низ Србија и Босна.

Застапена сум бо многу зборници секаде низ балканот.

СКОРПИОНКА

Јас сум синиот оган

од утробата на галаксијата

пренесен во грешен миг

и сина имам крв,

те тревожи ли тоа

тебе кој ме ловиш

во сонот морничав.

Јас сум проклетство

на човештвото

и само љубов ме кроти,

твоите лажни стрели

секако, не!

Богови

мои создатели,

ме задоивте со отрови,

во огнови ме капевте,

со громови ме повивавте,

Скорпионка ме крстивте

и ме заборавивте тука

помеѓу смртниците

за да се одмаздувам!

ПИЈАНАЦ

Кад ноћ одлази, а јутро се буди

са муком се кући довучеш

љуљаш се као лађа

још са прага правиш свађа.

Новчаник твој је празан

у мозгу ти ватра гори

ти уместо да се стидиш

из твојих уста Враг говори.

Псујеш децу недолично

мене бијеш, тучеш

разбијаш покућнину

за косу ме као крпа вучеш.

Комшије све чују, виде

али се свако негде склања,

сви би да побегну

од пијаних галама.

Овако већ не може

сва љубав ми нестаје,

шта сам судбини згрешила

кад ми пијанца доделила.

Стопут кажем нећу више

да насиље и муке трпим,

одлазимо ја и деца

алкохол је твоја сређа.

ЗАВОДНИЧКА

 

Ми се сепнува разумот во примрак

гола вода сум,

стихија од немир и крик

чиишто ѕвона ветрот ги крши

и знам,

претставата продолжува,

бидејќи сум жена.

Љубам и мразам истодобно

но, јас нема да запрам во одот

кон семоќноста,

болката ја убив

а срам никогаш немав,

гола вода сум

но претставата нека продолжи

зошто јас сум жена!

Им попуштија пружините на мажите

болскави светла гледаат

по фатаморгана посегаат,

талкаат и се губат во копнежот,

а, претставата заврши

завесата веќе падна,

жената го заведе мажот

од вајкога е така.